Fotografia analogowa
Fotografia (gr.
φως,
phōs, D.
phōtós – światło;
gráphō – piszę,
graphein
– rysować, pisać; rysowanie za pomocą światła) – zbiór wielu różnych
technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego
obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne – fotografia otworkowa, rayografia.
Fotografia tradycyjna (inaczej, chociaż nie do końca poprawnie: fotografia analogowa, w odróżnieniu od cyfrowej)
– fotografia w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały
światłoczułe (filmy, błony, płyty, papiery itp.). W fotografii
tradycyjnej dominuje fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta na
światłoczułych halogenkach srebra. Do fotografii tradycyjnej zaliczają się też szlachetne techniki fotograficzne wykorzystujące światłoczułe właściwości chromianów.
Camera obscura (
Camera obscura z łac.
ciemna komnata) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Była pierwowzorem aparatu fotograficznego.
Camera obscura bywa nazywana również kamerą otworkową.
Aparat fotograficzny, potocznie
aparat – urządzenie służące do wykonywania zdjęć fotograficznych. Pierwowzorem aparatu fotograficznego było urządzenie nazywane camera obscura.
Tradycyjny aparat fotograficzny jest urządzeniem przystosowanym do naświetlania materiału światłoczułego, umieszczanego we wnętrzu aparatu w postaci zwiniętej błony, wymiennej kasety z błonami ciętymi, lub też kliszy szklanej. Obecnie aparaty fotograficzne na błony małoobrazkowe są wypierane przez aparaty cyfrowe, gdzie elementem światłoczułym jest matryca z elementami fotoelektrycznymi.
Działanie aparatu fotograficznego
Oko – narząd receptorowy umożliwiający widzenie. W najprostszym przypadku chodzi o zdolność wykrywania pewnego zakresu promieniowania elektromagnetycznego. Bardziej skomplikowane oczy są w stanie dostarczyć informacje o kierunku padania światła, jego intensywności oraz kształtach obiektów.